Αντώνης Μπαλασόπουλος

  Ποίηση. Περιοδικό Νέο Πλανόδιον. Ο κυνηγός O κυνηγός δε βλέπει τον θάνατο στο στόχαστρο. Βλέπει μονάχα ένα μέσο στον σκοπό κι έναν σκοπό στον στόχο. Ξαπλώνει με το σίδερο την αλεπού στο χιόνι. Την κόκκινη κλωστή της στο σεντόνι ξετυλίγει. Διαφεντεύει την απόσταση με τον σκύλο του. Με την ακαριαία του βούληση ράβει την ολόκληρη πλευρά εδώ στη σκισμένη πλευρά εκεί με τη μαύρη βελόνα στον θάνατο τη ράβει για προικιό. Μέσα του όμως μια άλλη αλεπού τον τρώει αόρατη, κυτταρική· τουφέκι δεν ακούγεται. Τη νύχτα, αργά, θα βρει το πρώτο αίμα εκεί που κατουράει. Και θ’ αναρωτηθεί πώς ήρθε πίσω η πληγή. ~.~ Ο υποδεέστερος άγγελος O υποδεέστερος άγγελος με τα πρισματικά του μάτια βλέπει τον παράδεισο σαν μωσαϊκό κρυστάλλινο, λευκό σε σχήμα κύβου πεθαίνει πριν προλάβει να τον γευτεί το λίγο αίμα του σαν μέταλλο πικρίζει πάνω στη μικρή Εδέμ, δίπλα στο φλυτζάνι το κουτάλι για λίγο δονείται έπειτα ακούγονται πάλι απρόσκοπτα τα ωδικά πτηνά που θα ’ρθουν να τον κατασπαράξουν γιατί είναι μόνο ο υποδεέστ