Αντώνης Μπαλασόπουλος

 Έκδοση και διάθεση: Ενύπνιο Διάθεση:  Ελλάδα Πολιτεία Πρωτοπορία Public Prosperus books2u bookmarkt Λεξικοπωλείο Βιβλιοπωλείο Πατάκη ebooks Eυριπίδης Κύπρος Πάργα Κυριάκου

 Ποίηση. Περιοδικό Ασσόδυο . Passagenwerk   Προσέξτε, αδέλφια, την ατέλειωτη χωρητικότητα του ύπνου στα όνειρα: Ύπουλα, ύπουλα μας κάνουν θρύψαλα τη ραχοκοκκαλιά ετούτα τα στρώματα. Ύπουλα μας τρώει ο αόρατος κοριός.   Θυμηθείτε: στο σίδερο του κρεβατιού που καίγεται, εκεί θα ξημερώνει όπως έναν αφόρητο Ιούλη που τα ρολόγια ήταν όλα γαζωμένα απ’ τις ριπές των ανοιχτών βλεφάρων ( Tiraient sur les cadrans   pour arrêter le jour ) κι όπως μια άνοιξη που έλιωσαν οι πάγοι και γέμισαν οι δρόμοι απ’ την ιλύ της προλεταριακής ζωής. Ω, τα θαυμαστικά οδοφραγμάτων, που το συντακτικό των βουλεβάρτων διέκοπταν!   Αφήστε να κρώξει ο κόρακας στην Πράγα αφήστε το ξυπνητήρι του προσώπου να χτυπά είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο το λόγο να εγείρεται, να πλένεται στο νάμα. Και στη χορδή του τόξου το βέλος να τανύζεται το ατέρμονο το μοχθηρό του Ζήνωνα μεμιάς να διαπεράσει. Σημειώσεις για το ποίημα: “Passagenwerk”: Τίτλος τοῦ ἀνολοκλήρωτου magnum opus τοῦ Walter Benjamin, μὲ τὸ ὁποίο ἐπιχείρησε τὴν

  Ποίηση. Περιοδικό Marginalia . Ανασύνθεση του παρελθόντος δεν σημαίνει αναγνώρισή του «με τον τρόπο που υπήρξε πραγματικά». Σημαίνει το άρπαγμα μιας μνήμης καθώς αστράφτει σε μια στιγμή κινδύνου. […] Ο κίνδυνος απειλεί τόσο το περιεχόμενο της παράδοσης όσο και τους παραλήπτες του. Και για τους δύο είναι ο ίδιος: να γίνουν όργανα της κυρίαρχης τάξης. […] ακόμη και οι νεκροί δεν θα ‘ναι ασφαλείς από τον εχθρό, εάν αυτός νικήσει. Και ο εχθρός αυτός δεν έχει πάψει να νικά. Βάλτερ Μπένγιαμιν, «Θέσεις για τη φιλοσοφία της ιστορίας», VI  Εκείνη τη χρονιά, η Αλίκη φωτογράφισε  τον ιθαγενή του Βελγικού Κογκό Νσάλα  να κάθεται στην αυλή της ιεραποστολής  ισορροπώντας με το μπράτσο  στο γόνατο, με το μακρύ του πέλμα,  που σχήμα του έδωσε το ξυπόλητο βάδισμα  στο χώμα, ανάμεσα στους θάμνους,  κάτω απ’ τα καουτσουκόδεντρα  και το πικρό τους γάλα,  με το κεφάλι γερμένο ελαφρά σε στοχασμό.  Μπροστά του, στο σανίδι, οι σβώλοι είναι πιο σκούροι  απ’ το καουτσούκ με το οποίο παχαίνει  ο βασιλεύς Λεοπ

Διήγημα. Culture Book . 7+1 Διηγήματα για τον Φεβρουάριο. Αντώνης Μπαλασόπουλος   ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΤΟ ΦΩΣ;  Πού πάει το φως όταν κλείνει ο διακόπτης τη νύχτα; Ρώτησε το παιδί τον εαυτό του, επειδή ήταν παιδί και επειδή ήταν νύχτα, και επειδή δεν το έπιανε ακόμα ύπνος, και επειδή δεν είχε κάποιον άλλον να ρωτήσει.  Το φως γυρίζει πίσω, μέσα από τις οπές στις πρίζες, από όπου έρχεται, προς το εσωτερικό των τοίχων, εκεί όπου ζουν απέθαντα τα όντα που μας παρακολουθούν, και που τα αντιλαμβάνεσαι όταν στο σπίτι πέσει η ησυχία πώς κοιτάζουν και κοιτάζουν με μάτια που δεν κλείνουν γιατί δεν μπορούν να κοιμηθούν.  Το φως επιστρέφει στον αχυρώνα, όπου η καφέ αγελάδα και η μαύρη αγελάδα έχουν βυθιστεί σε μια παροδική αδιαφορία αξεχώριστες, και κρατάει το πετσί της μίας καφέ και της άλλης μαύρο για να θυμούνται τα χρώματά τους την επόμενη μέρα. Και πόσο αγαπά αυτές τις αγελάδες μες στον ύπνο τους το παιδί! Αυτές φυλάνε τον δικό του ύπνο και όλων των παιδιών μες στη διαρκή Βηθλεέμ.  Το φως μετακομίζει σε

Περιοδικό Χάρτης . «Πολλαπλότητες του μηδενός», πρώτο ποιητικό βιβλίο του Αντώνη Μπαλασόπουλου και τίτλος οπωσδήποτε ανοιχτών ερμηνειών, ανάλογα με την εννοιολογική θεώρηση ή χρήση τού αντικειμένου του. Τι είναι το μηδέν; Η κοσμική πρωταρχική δύναμη του απόλυτου κενού από την οποία γεννήθηκαν τα πάντα; Το Παρμενίδειο ουκ εστίν του μη-Όντος; Η κενή θέση στα μαθηματικά και στη φυσική; Η, κατά τον Νίτσε ή τον Σαρτρ άρνηση του νοήματος του Είναι; Όλα αυτά μαζί ή απλώς το Τίποτε, μια και ο,τιδήποτε πολλαπλασιάζεται με το μηδέν μάς δίνει μηδέν;  Κι ενώ συνήθως ο τίτλος είναι το κλειδί που ανοίγει το περιεχόμενο, εδώ, ίσως, το περιεχόμενο να είναι αυτό που ξεκλειδώνει τον τίτλο.  Διαβάζοντας αυτό το περιεχόμενο, κρίνω ότι υπάρχουν δύο καίρια ποιήματα, αναφοράς θα τα έλεγα, στα οποία και θα επικεντρωθώ: Το εναρκτήριο «Το χτύπημα στην πόρτα» και το, προς το τέλος τοποθετημένο, «Πολλαπλότητες του μηδενός», που δίνει και τον τίτλο του στη συλλογή.  Ας τα δούμε: Το «Χτύπημα στην πόρτα» ξεκινά με τ