Αριθμοί, Περί Ου
Αριθμοί
Η ζωή ξεκινά με ακέραιους:
δυο μάτια, μια θάλασσα
δέκα χάντρες στον άβακα.
Μόνη πράξη η πρόσθεση
μόνη ύλη το όμοιο,
και ο πλούτος ακόμα απλός.
Μα λαχτάρα γεννιέται στη γλώσσα
και μαζί η αφαίρεση,
κι απ’ το σώμα διαίρεση
που το άλλο γεννά.
Μια ρωγμή τον καθρέφτη
ραγίζει σε κλάσμα,
και ρητοί είναι πια οι αριθμοί.
Οι άρρητοι προκύπτουν κατόπι,
όταν σμίξουν τα δυο
που χωρίστηκαν,
μα της ένωσης ρίζα
δε βρουν. Πώς να πουν αυτό
που δε λέγεται; Την απλότητα
των δέκα δαχτύλων
και πάλι ποθούν.
Και χωρίζονται
πάλι, και σμίγουνε,
μα των κύκλων ο λόγος
δεν πειθαρχεί·
μακραίνει στο άπειρο,
φεύγει και χάνεται και
κανείς αριθμός να τον βρει
δεν αρκεί.
Και πληθαίνουν τα σύμβολα,
το ανόμοιο θάλλει· το ακέραιο
χάνεται και η σύνολη όψη
θολώνει κι αυτή. Αυτή είναι
θαρρώ η μέση περίοδος,
που εξαιτίας της μίξης της
όνομα φέρει μιγαδική.
Και στο τέλος τι μένει;
Ποιος ξέρει από τόσα διάφορα
τι γινόμενο ή πηλίκο θα βγει.
Στου καθρέφτη τ’ ατέρμονα είδωλ’
αβάπτιστοι βρίσκονται
άλλοι ακόμ’ αριθμοί.
Comments
Post a Comment