Αντώνης Μπαλασόπουλος

  Περιοδικό Φρέαρ. Το νησί του Πάσχα    Στο νησί του Πάσχα βρήκαν ότι τα κεφάλια των αγαλμάτων είχαν κορμό. Ο κορμός είχε καλυφθεί από χώμα εξαιτίας κατολισθήσεων. Οι κατολισθήσεις έγιναν εξαιτίας διάβρωσης. Η διάβρωση επήλθε εξαιτίας της υλοτομίας: αιώνες τώρα, το νησί είναι πλέον άδεντρο και τα κεφάλια των αγαλμάτων τα ηφαιστειογενή δέντρα του. Ένας τουλάχιστο λόγος που χάθηκαν τα δέντρα ήταν για να βοηθήσουν να κυλήσουν στα επιλεγμένα σημεία του νησιού τα αγάλματα.  Κι αυτή είναι η διαφορά της ιστορίας απ᾽ τη ζωή: Η πρώτη κατρακυλά διαρκώς προς τα πίσω, πάνω σε κορμούς φτιαγμένους από «γιατί», ώσπου να φτάσει σε κάτι χωρίς απάντηση, όπως λόγου χάρη το γιατί κάποιοι επέλεξαν, χιλιάδες χρόνια πριν, να αντιμετωπίσουν τον ανοιχτό Ειρηνικό με απλά κανό, χωρίς πυξίδες η χάρτες, για να φτάσουν σε μια συνηθισμένη χούφτα γης μακριά από κάθε τι, ακόμα κι από το μακριά.  Και σκέφτεται κανείς έναν Πολυνήσιο αρχηγό να ανακοινώνει ένα πρωί πως λαχταρά έναν κόσμο ακόμα πιο υδάτινο από αυτόν του ημ

Περιοδικό Θράκα Αντώνης Μπαλασόπουλος, Δύο ποιήματα από το βιβλίο «Λευκό στο Λευκό»  (εκδ. Ενύπνιο, 2021) Τοπίο Με τον καιρό, τα πράγματα που γειτονεύουν μοιάζουν το ένα στο άλλο όλο και πιο πολύ. Λες και ο νόμος της διαφοράς κουράζεται κι ο ίδιος με τα χρόνια, παίρνουν να καθρεφτίζονται ουσίες μεταξύ τους: Ο σύζυγος με τη σύζυγο, η μύτη του παίρνοντας την καμπύλη της δικής της, ή το στόμα της, παρομοίως, την κίνηση του δικού του όταν μιλά. Και παρομοίως οι πέτρες, το νερό, τα δέντρα στον χώρο που επισκέπτονται οι δυο τους για έναν απογευματινό καφέ στην εξοχή, θαυμάζοντας το τοπίο, επιδεικνύουν μιαν ανάλογη αφομοίωση του ενός στο άλλο, υφές και χρώματα εκλεκτικώς συγγενεύοντα δια της ακάματης δράσης της υγρασίας, δια της θεμελίωσης της ισότητας μεταξύ όλων, της έκπτωσης των ιεραρχιών στο ύστατο βασίλειο της ιερής σκουριάς.   Ευχαριστώ, κύριε Ντίνο Με την ποίηση, το ξέρουν όλοι, δε ζεις. Ενώ θα ‘πρεπε η ζωή σου να κρέμεται από κάθε λέξη, κρέμονται μονάχα διακοσμητικά. Το ένα σου πόδι β