Παρουσίαση του "Λευκό στο λευκό", Θράκα

Περιοδικό Θράκα

Αντώνης Μπαλασόπουλος, Δύο ποιήματα από το βιβλίο «Λευκό στο Λευκό» (εκδ. Ενύπνιο, 2021)

Τοπίο

Με τον καιρό, τα πράγματα που γειτονεύουν
μοιάζουν το ένα στο άλλο όλο και πιο πολύ.
Λες και ο νόμος
της διαφοράς κουράζεται κι ο ίδιος
με τα χρόνια, παίρνουν να καθρεφτίζονται
ουσίες μεταξύ τους:
Ο σύζυγος με τη σύζυγο, η μύτη του
παίρνοντας την καμπύλη της δικής της,
ή το στόμα της, παρομοίως,
την κίνηση του δικού του όταν μιλά.
Και παρομοίως οι πέτρες, το νερό, τα δέντρα
στον χώρο που επισκέπτονται οι δυο τους
για έναν απογευματινό καφέ στην εξοχή,
θαυμάζοντας το τοπίο,
επιδεικνύουν μιαν ανάλογη αφομοίωση
του ενός στο άλλο, υφές και χρώματα
εκλεκτικώς συγγενεύοντα δια της
ακάματης δράσης της υγρασίας,
δια της θεμελίωσης της ισότητας
μεταξύ όλων, της έκπτωσης
των ιεραρχιών στο ύστατο βασίλειο
της ιερής σκουριάς.

 

Ευχαριστώ, κύριε Ντίνο

Με την ποίηση, το ξέρουν όλοι,
δε ζεις. Ενώ θα ‘πρεπε η ζωή σου
να κρέμεται από κάθε λέξη,
κρέμονται μονάχα διακοσμητικά.
Το ένα σου πόδι βολεύεται
με παπούτσια αντί για φτερά.
Στο μανίκι σου κρύβεται δεύτερο
ζάρι, χωρίς πλευρά για τον άσσο.
Με την ποίηση δε ζεις, αυτό έχει
προ πολλού απαντηθεί. Χωρίς
την ποίηση όμως; Αυτό είναι
που σου απομένει
ν’ απαντήσεις.