Αντώνης Μπαλασόπουλος

  Κυκλοφόρησε . Κεντρική διάθεση:  Σαιξπηρικόν .  Στην Ελλάδα: Πολιτεία Πρωτοπορία   Ο Αναγνώστης Αριστοτέλης Ελεύθερη Σκέψις   Λαβύρινθος   Bookleader Books2U Book Leader Captain Book Στην Κύπρο: Σολώνειο (Λευκωσία)

Ποίηση. Περιοδικό Θράκα Αλτική εθνικότητα  Στον Γιάννη Αντεντονκούμπο   Δε μας ανήκε· του ανήκαμε στον βαθμό που η αγάπη του  ήταν απ’ τη δική μας πιο σφαιρική και πιο αδέκαστη. Η εθνικότητα  εδώ είναι ένα ζήτημα αλτικό:  ψηλότερα, ψηλότερα απ’ ό,τι  είναι εφικτό όταν βυθίζεται κάτω  απ’ τα πόδια το έδαφος, στη μέση  του αέρα να κρατηθείς νηφάλια  μπορείς; Δεν ήταν πιο εύκολο  γι’ αυτόν ανάμεσ ά  μας, δεν είναι  πιο δύσκολο για σένα τώρα εδώ  στον τόπο που ο ξένος άφησε  φεύγοντας, τον τόπο που άλλοι,  οι πιο πολλοί, αφήνουν μένοντας:  Μπορείς, σ’ ό,τι για μια στιγμή  προσφέρεται στο αιώνιο δευτερόλεπτο  χρόνου νεκρού, ασυσσώρευτου, από ντροπή και περηφάνια εξίσου  πιο ψηλά να σηκωθείς;     Air   Nation For Giannis Antetokounmpo   He didn’t belong to us; we belonged to him To the degree that his love Was rounder than ours And more impartial. Here, nationality Is a matter of elevation: Higher, higher than  Possible when the ground Sinks underneath your feet, in the middle Of the air, so

Διήγημα. Εφημερίδα Χαραυγή . Τέτοια περίοδο, μέσα Ιουλίου, πάνω απ ’  τη Λευκωσ ία μοιάζει πάντα να  πλανάται κάτι παραληρηματικό, σαν εμπύρετο όνειρο. Ανάμεσα στον ύπνο και τον ξύπνιο, με τον ιδρώτα στη λαιμόκοψη της φανέλας μου, ε ί δα μια διχοτ ό μηση τόσο βαθιά που το νησί είχε γεωλογικά χωριστεί στα δυο κι έτσι τη μ έ ση της πόλης  την έβρεχε η  θάλασσα. Εκπληρωνόταν έτσι δια της διαλεκτικής ειρωνείας τ ’  όνειρο για σ ύ νορα στην Κερύνεια  ή το  Ριζοκ ά ρπασο: ως  τ’  όνειρο εν ό ς υπνοβάτη που περπατά σε τυφλές οδούς, χαμένος σε μια ενδοχώρα ατέρμονη ,  επειδή οι δρόμοι της δεν οδηγούν πουθεν ά , σ’ ένα νησί που έχει χάσει την εσωτερική του εικόνα ως νησί και, που για να βεβαιωθεί πως είναι τέτοιο, πρέπει να κοιτάει τον χάρτη και όχι έξω απ ’  το παράθυρο. Ο χάρτης λέει ένα ψέμα του οποίου το αλλο όνομα είναι αντικειμενική, γεωλογική αλήθεια · το παράθυρο μια αλήθεια που είναι επίσης υποκειμενικό, φαινομενολογικ ό  ντελίριο. Ο  Λευκωσιάτης  ζει σ’ αυτή τη σχιζοφρένεια, και ζει έ

  W. H. AUDEN Εις μνήμην W. B. Yeats Μτφρ.: Αντώνης Μπαλασόπουλος Νέο Πλανόδιον I Χάθηκε μες στο καταχείμωνο: Παγωμένα τα ρυάκια, τ’ αεροδρόμια σχεδόν έρημα, Το χιόνι παραμόρφωνε τα δημόσια αγάλματα· Ο υδράργυρος βυθιζόταν στο στόμα της θνήσκουσας μέρας. Τα όργανα που διαθέτουμε συμφωνούν Η μέρα του θανάτου του ήταν μια σκοτεινή, κρύα μέρα. Μακριά απ’ την ασθένειά του, Οι λύκοι έτρεχαν στα αειφόρα δάση, Ο χωριάτης ποταμός δεν έμπαινε στον πειρασμό απ’ τις μοντέρνες προκυμαίες· Απ’ τις θρηνητικές γλώσσες Ο θάνατος του ποιητή κρατήθηκε μακριά απ’ τα ποιήματά του. Αλλά γι’ αυτόν ήταν το τελευταίο του απόγευμα ως ο εαυτός του, Ένα απόγευμα από νοσοκόμες και φήμες· Οι επαρχίες του σώματός του εξεγέρθηκαν, Οι πλατείες του νου του ήταν άδειες, Η σιωπή εισέβαλε στα προάστια, Το ρεύμα της συναίσθησής του έπεσε· έγινε οι θαυμαστές του. Τώρα είναι σκόρπιος ανάμεσα σε εκατό πόλεις Εντελώς παραδομένος σε άγνωστες τρυφερότητες, Για να βρει την ευτυχία του σ’ ένα άλλο είδος δάσους Και να τιμωρηθεί απ

Του Σταύρου Ζαφειρίου Περιοδικό Ο Αναγνώστης «Λευκό στο λευκό», δεύτερο ποιητικό βιβλίο του Αντώνη Μπαλασόπουλου μετά τις «Πολλαπλότητες του μηδενός». Και τούτη η μετάβαση από το «μηδέν» του ενός βιβλίου στο «τίποτε» του άλλου ‒μια και ως «τίποτε στο τίποτε» μπορεί να ερμηνευτεί το λευκό πάνω στο λευκό‒, δεν είναι ίσως παρά η διαδρομή του ποιητικού και φιλοσοφικού στοχασμού του από το παρμενίδειο   μηδὲν δ’ οὐκ ἔστιν  στην υπόσταση του όντος και από το φαινόμενο στην εσώτερή του ουσία. Εκεί άλλωστε μας κατευθύνει ο αποδιδόμενος φόρος τιμής στον Kazimir Malevich, μια και το «Λευκό στο λευκό» είναι τίτλος πίνακά του, έργου χωρίς απεικονιστικό περιεχόμενο, που μαζί με το επίσης δικό του «Μαύρο τετράγωνο» αποτέλεσαν εμβληματικές εφαρμογές της θεωρίας του Σουπρεματισμού. Πόσο κοντά όμως είναι μια τέχνη που αρνείται την αναγκαιότητα του αντικειμένου, αποδίδοντας στην αίσθηση του «τίποτε» την πνευματικότητα της καλλιτεχνικής δημιουργίας, πόσο κοντά είναι στην πλατωνική μεταφυσική, στην πλατων