Δύο ποιήματα για την Κύπρο-Μικροφιλολογικά

 

Δεκέμβρης-Ιούλης, Λευκωσία

Έχεις δει το δέντρο εκείνο

που καρπίζει με νεκρούς;

Χριστούγεννα φυτρώνει

στην πλατεία. Σκονίζονται

απ’ την κίνηση 

τα πικρά του κράνα,

χρόνια πάντα αχιόνιστα

δίχως πουκάμισο λευκό

και παντρειές, χωρίς νερό 

στη ρίζα. Στέκει 

σ’ έναν σταυρό 

με πεθαμένο ξύλο.

 

Πιο κάτω, οι οδοί του εμπορίου.

Μπορεί εκεί να βρεις μισοτιμής

και σκονισμένο ένα «Δεν ξεχνώ»,

να παζαρέψεις μια τιμή

καλή. Μα ξεχνάς, 

κι αυτό δεν είναι

το πιο βαρύ. Ξεχνιέσαι.

 

Τόσο πολύ, τόσο βαθιά ξεχνιέσαι 

στους εντός των τειχών

λαβύρινθους, που δε θυμάσαι

το σημείο εισόδου σου

στο τραύμα. Θανατηφόρος φτάνεις

κάποτε, κάνοντας κύκλους, 

στην καρδιά 

σαν έμφραγμα σε κεντρική αρτηρία. 

Και συναντάς έναν Μινώταυρο

καθρέφτη. Κοιτάς.

 

Είσαι χιονισμένος στο κεφάλι

μες στην πυρά του Ιούλη,

είσαι ένα δέντρο χωρίς ρίζα

στην πλατεία Ελευθερίας κάποτε.

Στην πλάτη σου δηλώνεται

κάποιο φωτογραφείο της Αμμοχώστου

σαν μαχαιριά πισώπλατη,

σαν σκληρή κοροϊδία ενός

συμμαθητή που εμπιστευόσουν. 

 

 

Ο αγνοούμενος

Από τον ύπνο του βαθιά πνιγμένο

με τα μαλλιά να στάζουν άστρα τον ετάραξε.

Βρήκε εφτά κρατήρες στο μέτωπο του

και τους γιόμισε κρασί.

Βρήκε την εσωστρέφεια του βυθού του,

το σιωπηλό κοράλλι και τον καχύποπτο αχινό

στα εποικισμένα χείλη του.

Βρήκε δυο μούσμουλα κίτρινα, ηλιοφόρα,

εκεί που ήταν τα μάτια του.

Βρήκε, εκεί που ήταν η ζωή του,

άργυρο και σκιά κι ιώδιο.

Και τον κρατούσε σκόνη,

τον κρατούσε άμμο μες στα χέρια

και κρύσταλλο λεπτό. Κι αυτός

όλο γλιστρούσε, βυθίζονταν πάλι στον ύπνο,

πίσω από σακιά, πάνω σε στρώματα

μέσα σε βαρέλια σκουριασμένα

βαμμένα με τα εθνικά χρώματα,

μέσα στον Ιούλιο και στον Αύγουστο

μέσα στην υπνηλία που φέρνει

ο διαρκής συναγερμός.

Δε θυμόταν τα μαργαριταρένια δόντια του

δε θυμόταν το στάχυ

δε θυμόταν το θυμάρι στα μαλλιά του

και τα πουλιά τα γεωμετρικά

δε θυμόταν το πολύχρωμο γυαλί

στους βόλους του

δε θυμόταν τη θέση των οστών του.

 

Πού ήταν ο βραχίονας;

Η κνήμη του

ποια στάση τελευταία άραγες μνημόνευε;

Πού ήταν η πλησιέστερη έξοδος;

Ποιο ήταν τ’ όνομα του;