Το βασίλειο της σκιάς
Το Βασίλειο της Σκιάς ανοίγει μια ρωγμή στον χρόνο και τον τόπο για να περάσουμε σε έναν κόσμο όχι τόσο μακρινό, όπου η καπιταλιστική «πρόοδος» και ο δυτικός νεοϊμπεριαλισμός έχουν φτάσει απλώς στις αναπόφευκτες κλιματικές, οικονομικές και γεωπολιτικές συνέπειές τους. Εδώ, όπου όχι μόνο το μέλλον αλλά και το ίδιο το παρόν είναι αμφίρροπα, οι χαρακτήρες της νουβέλας θα χαράξουν ένα ανορθόδοξο μονοπάτι. Αντί να κινήσουν πανικόβλητοι για τον Βορρά – που μοιάζει για τους υπόλοιπους να είναι το μόνο σημείο του ορίζοντα που υπόσχεται ένα μέλλον – κατευθύνονται προς τον Νότο. Διασχίζοντας μια Ελλάδα που είναι πια ένα βασίλειο αχανούς θανάτου, οι (πρωτ)αγωνιστές της ιστορίας θα συνασπιστούν – όχι στη βάση της ταυτότητας αλλά στη βάση του αδύνατου, δηλαδή της επιβίωσης – ως κοινότητα. Επιμένοντας σε κάτι πέρα από την αδυσώπητη θανατική πορεία των πραγμάτων, το Βασίλειο της σκιάς πορεύεται σε έναν χρόνο «μετά το τέλος του χρόνου» και σ’ έναν τόπο που μπορεί να φιλοξενήσει όχι την απλή επιβίωση αλλά τη ζωή. Αντιμέτωπη με την καταστροφή, στο Βασίλειο της Σκιάς η λογοτεχνία σπάει την «τρελή αριθμητική» της δυτικής καπιταλιστικής Λογικής που υπόσχεται μόνο θάνατο και δεσμεύεται στη ζωή, όπως κάνουν οι προσευχές.
Διάθεση:
Προσπάθησα και ξαναπροσπάθησα να γράψω λίγα λόγια για το Βασίλειο της Σκιάς, και ας μην είμαι κριτικός, απλά σαν αναγνώστης, αλλά δεν το κατάφερα ποτέ.
ReplyDeleteΈψαξα και έψαξα γιατί και πάλι δεν βρίσκω.
Το Βασίλειο είναι ίσως πολύ αληθινό για να αποτυπώσω σε λέξεις· ίσως είναι τα διλήμματα κι οι αποφάσεις που παίρνονται εντός του Βασιλείου, για να επιβιώσει η ζωή· ίσως η ύπαρξη και οι εξέλιξη των χαρακτήρων έχουν μια ουσία που δεν μπορώ να συλλάβω σήμερα από αυτή τη θέση.
Το μόνο που ξέρω με σιγουριά να γράψω είναι ότι μου δημιουργεί το ίδιο μούδιασμα μέσα μου, με τον κόσμο που ζω. Αλλά ταυτόχρονα διαφέρει γιατί περικλείει μια ουτοπία, και στην προσπάθεια επίτευξης αυτής πάντα υπάρχει η ελπίδα. Αντίθετα, με τον κόσμο που ζω.
Ίσως τελικά είναι αυτή η αντιφατική πλευρά της ύπαρξης στο Βασίλειο της Σκιάς που να κόβει τις λέξεις. Ισως αυτό κάνει το βιβλίο να ξεχωρίζει.
Να που τα ξαναλέμε! Ευχαριστώ πολύ για τα λόγια αυτά, μετράνε πολύ.
Delete